درد عشق تو

در این روز غم انگیز جدایی٬

      به یاد آرم زمان آشنایی!

      به خاطر آورم در جنگل دور٬

      کنار برکه یی خاموش و بی نور٬

      نشستی با دلم افسانه گفتی!

      به خود شمع و مرا پروانه گفتی!

      چو میرفتم به دامانم فتادی!

      چو اشکی در گریبانم فتادی!

      شدم دیوانه وُ دیگر گذشتم

      اَجَل اکنون که می گیرد سراغم

      چو لاله از غم عشق تو داغم

      چو میمیرم به لب نام تو دارم

      پس از مرگم چو آیی بر مزارم

      ز خاکم ناله برخبزد به افلاک ٬

      که: از یادم نرفتی تا دلِ خاک!

دوستت دارم سنگ دل

به جونت قسم عشقم دروغ نبود

حيف....